Na pewno spostrzegłeś, że tak mało jest przekształceń, z których wyszło słynne Einsteina mc².

Końcowy wzór oznacza, że całkowita energia wewnętrzna małego ciała przyciąganego, równa się iloczynowi siły grawitacji przez drogę przyspieszenia końcowego, wynoszącego 0. Te dwa końcowe wzory, które wyprowadziłem były marzeniem Einsteina połączenia elektromagnetyzmu z grawitacją w jedną teorię.

Faktu tego nie umiałbym dokonać, gdybym uprzednio nie badał prawa ruchu i nie wprowadził przyspieszenia zastępczego dla ruchu przyspieszonego wzrastającego. Jeżeli zrozumiałeś moją pracę, patrz z przymrużeniem oka na to co wydziwiają nieraz naukowcy.

Zdzisław Leki