Szczególna teoria wzgledności Alberta Einsteina jest teorią abstrakcyjną, istniejącą i nie dającą się obalić. To że, coś zmienia swoją mase w ruchu jak i też wymiary jest złudzeniem optycznym istniejącym. Przyjęcie faktu, że światło może mieć, stałą prędkość C, niezależną od ruchu źródła, zaprzecza prawom Newtona. W swoich rozważaniach udowodniłem, że jest to po prostu paradoks przyjęty przez świat nauki. Nieabstrakcyjna teoria względności nie stwierdza względności czasu. Przypomina ona rzucenie piłeczki w pędzącym pociągu do przodu, lub zaświecenie latarki przez konduktora. Obserwatorzy znajdujący sie w pociągu i na zewnątrz zobaczą zjawisko wykonane w jednym czasie, pomimo ich obrazy bedą inne. Natomiast szczególna teoria względności Einsteina, przypomina pedzący pociąg, do którego przez otwarte okno prostopadłe do ruchu, wpada ognista kula i drugim przeciwległym oknem wylatuje. Obserwator zewnetrzny zobaczy różnice czasową zachodzących zjawisk w pociągu bedącym w ruchu jak i stojącym. Zjawisko wystepujące w stojącym pociągu odpowiada czasowo nieabstrakcyjnej teorii wzgledności, w której nie wystepują różnice czasowe. Możemy też powiedzieć nie popełniwszy błędu, że szczególna teoria wzgledności Einsteina jest też teorią mieszaną, o której zupełnie nie wiedzą na całym świecie naukowcy ją wykładający.